мажық

ет. жерг. Қайғыру, қапалану. Мұхтар мен Қаныш кейде сөз қағыстырып отыратын. Сөзден ұтылғаны м а ж ы ғ ы п, ұялып жүретін (М.Әуезов тур. ест. 21).